باسلام به دوستان قرآنی . دراین پست قصد دارم خدمت شما یک کتاب در زمینه

     تاریخ قرآن معرفی کنم که اگرپیگیر این مباحث هستید آن را مطالعه کنید.

کتاب تاریخ القرآن ، تألیف ابوعبدالله زنجانى ، یکى از مهمترین و اساسى ترین کتب در زمینه تاریخ قرآن .

 این کتاب در جهان اسلام مورد استقبال فراوانى قرار گرفت . این کتاب همانند دیگر کتابهاى «تاریخ قرآن» به سرگذشت قرآن مى پردازد . کتاب از ده باب تشکیل شده . باب نخست از ابتداى نزول تا انتهاى نزول و فوت پیامبر(ص) ؛ باب دوم از عهد ابوبکر تا إعجام [= سجاوندى و نقطه گذارى و اعراب قرآن (در زمان حجاج بن یوسف) . باب سوم به ترجمه قرآن به زبانهاى فرنگى ، آراى پاره اى از عالمان غرب درباره تاریخ سوره هاى قرآنى و فواتح سوره هاى قرآنى پرداخته است .

ضمناً ترجمه فارسى این اثر ارزشمند در سال 1341ش/ 1382ق توسط ابوالقاسم سحاب و با مقدمه واعظ چرندابى و از سوى کتابفروشى سروش در تبریز به طبع رسیده است .

اسباب و موجبات اختلاف قراءات عبارتند از:

1. اختلاف قرائت نبى اکرم(صلى الله علیه وآله); زیرا چنان که در بعضى از روایات آمده است، حضرت مقید به یک نوع لفظ و قرائت نبوده اند; براى مثال، از رسول خدا(صلى الله علیه وآله) روایت شده است که آن حضرت در سوره فاتحه، هم «مالک یوم الدین» و هم «ملک یوم الدین» قرائت مى کرد.

2. تقریرات و تأییدات مختلف رسول خدا(صلى الله علیه وآله) در برابر قرائت هاى مختلف مسلمانان در بعضى از موارد.

3. اختلاف روایت و نقل از صحابه.

4. اختلاف لغات ـ یا ـ لهجه ها.

اما باید توجه داشته باشید که همه این فرض های بیان شده تنها جنبه علمی داشته و در کتاب های علوم قرآن و تاریخ قرآن مطرح می شود اما در مقام عمل ما شیعیان بر این باوریم در میان قرائت های مختلف مواردی که موجب تغییر لفظ می شود تنها یک قرائت را کامل و فقط از آن پیروی می کنیم  و آن قرائتی است که حفص از عاصم روایت کرده است چون  سند آن به امیرالمؤمنین علی علیه السلام بر می گردد .

و اکثر قریب به اتفاق قرآن هایی که شما می بینید چه در میان شیعیان چه در میان اهل سنت همگی تنها قرائتی را آورده اند که به روایت حفص از عاصم بر می گردد.

                     آیا در قرآن اختلاف قرائت وجود دارد؟ چرا؟

برای پاسخِ ؛ این توضیح لازمه که اختلاف در قراءات چند نوع است:

1. اختلاف در حرکات کلمه:شامل

الف: اختلاف در حرکات کلمه بدون این که در معنا و صورت و شکل آن تغییر ایجاد کند; مثل کلمه «اطهر» در آیه 77 از سوره هود که هم به رفع و هم به نصب قرائت شده است.

ب: اختلاف در حرکات کلمه که در معنا تغییر ایجاد کند; امّا صورت و شکل کلمه محفوظ بماند; مثل کلمه «کفلها» در آیه 37 سوره آل عمران که اگر به تخفیف «فا» خوانده شود، «زکریا» که پس از آن آمده فاعل است; ولى در صورت تشدید «فاء» کفّلها ـ که قرائت مشهور است ـ «زکریا» مفعول دوّم و خداوند فاعل خواهد بود.

2. اختلاف در حروف کلمات: که شامل

الف: اختلاف در حروف کلمه که در معنا تغییر ایجاد کند; لیکن صورت و شکل کلمه محفوظ بماند; مثل کلمه «ننشزها» در آیه 259 سوره بقره که هم با «زا» و هم با «را» قرائت شده است.

ب: در صورت و شکل کلمه تغییرى به وجود آید; امّا معناى کلمه محفوظ بماند; مثل کلمه «العهن المنفوش» در آیه 5 سوره قارعه که به صورت «الصوف المنفوش» نیز قرائت شده است.

ج: در معنا و شکل کلمه، هر دو تغییر به وجود بیاید; مثل کلمه «طَلْع» در آیه 29 سوره واقعه که هم با حاء (طَلْح) و هم با عین (طَلْع) قرائت شده است.

3. اختلاف در تقدیم و تأخیر کلمه; مثل «فأذاقها الله لباس الجوع و الخوف» در آیه 112 سوره نحل که به صورت «فأذاقها الله لباس الخوف و الجوع» هم قرائت شده است.
4. . اختلاف در زیاده و نقصان; مثل: «انّ الله هو الغنى الحمید» در آیه 26 سوره لقمان که به صورت: «انّ الله الغنى الحمید» نیز قرائت شده است.

پرسش: آیا کتاب هاى آسمانى قبلى تورات و انجیل از نظر تاریخى با تورات 

 و انجیل فعلى که در دست یهودیان و مسیحیان است مغایرتى دارد، یا  

خیر؟ 

پاسخ: آرى! آن چه خداوند بر حضرت موسى و عیسى نازل فرموده بود با آن چه  

هم اکنون در دست یهودیان و مسیحیان است (تورات و انجیل فعلى) تفاوت هایى 

دارد و تورات و انجیلى که خدا نازل فرموده بود از بین  رفته است و چنان که خود  

مسیحیان معتقدند و در انجیل ها و  سایر کتاب ها و رساله هاى مسیحیان تصریح  

شده است، این تورات و انجیل فعلى سال ها پس از حضرت مسیح و به وسیله  

یاران حضرت مسیح نوشته شده است. 

خدا در قرآن، تورات و انجیل واقعى را مایه نور و هدایت مردم شمرده مى فرماید: 

ما تورات را نازل کردیم، در حالى که در آن هدایت و نور بود و پیامبران ـ که در برابر  

فرمان خدا تسلیم بودند ـ با آن براى یهود حکم مى کردند. و در چند آیه بعد مى فرماید: 

و به دنبال آن ]پیامبران[ عیسى بن مریم را فرستادیم، در حالى که کتاب تورات را  

که پیش از او فرستاده شده بود، تصدیق مى کرد و انجیل را به او دادیم که در آن

هدایت و نور بود...  

این در حالى است که درباره کتاب هاى فعلى که در دست یهود و نصاراست  

مى فرماید: 

پس، واى بر آنها که نوشته اى با دست خود مى نویسند، سپس مى گویند این از  

طرف خداست، تا آن را به بهاى کمى بفروشند. پس واى بر آن ها از آن چه با 

دست خود نوشتند و واى بر آنان از آن چه از این راه به دست مى آورند 

            امام رضا ( ع ) در ضمن تجلیل از قرآن و اعجاز آن فرمودند : قرآن

  ریسمان محکم و بهترین راه به بهشت است ، قرآن انسان را از دوزخ نجات

    می دهد ، قرآن   به مرور زمان کهنه نمی شود ، سخنی همیشه تازه

    است  زیرا برای زمان خاصی تنظیم  نشده است ، قرآن راهنمای همه

    انسانها و  حجت بر آنهاست ، هیچ اشکال و ایرادی  به قرآن راه پیدا

      نمی کند ،   قرآن از جانب خداوند حکیم فرود آمده است 

                               بحار الانوار ، ج 92، ص (14)

باسلام خدمت همه خوانندگان این وبلاگ

چند پستی را در رابطه باوحی واقسام آن برایتان ارسال کردم ودراین پست به سؤال

وجوابی راجع به وحی می پردازم امیدوارم مورد استفاده واقع گردد.

از همه دوستانی که راجع به این مطالب اظهار نظر می کنند کمال تشکر رادارم.

پرسش:   آیا جبرئیل براى رساندن آیات قرآن، خدمت پیامبر(صلى الله علیه وآله وسلم)

مى آمد؟ در این صورت آیا رسول خدا(صلى الله علیه وآله وسلم)جبرئیل را مى دید و یا

 فقط صداى او را مى شنید.

پاسخ:    جبرئیل به دو صورت خدمت رسول خدا(صلى الله علیه وآله وسلم)مى رسید:

الف ـ گاهى خداى توانا جبرئیل را به صورت انسانى، تغییر شکل مى داد، او به خدمت

پیامبر مى آمد و آن چه را خداوند وحى فرموده بود به پیامبر ابلاغ مى کرد. مطابق برخى

 از روایات جبرئیل گاهى به صورت شخصى به نام «دحیه کلبى» خدمت پیامبر(صلى الله

 علیه وآله وسلم) مى آمد.

ب ـ در موارد اندکى هم پیامبر(صلى الله علیه وآله وسلم) جبرئیل را با صورت اصلى

خودش مى دید که گفته شده در تمام مدّت نبوت حضرت محمد(صلى الله علیه وآله

وسلم) تنها دو بار حضرت جبرئیل را به صورت اصلى خودش دیده است.

                          باسلام به شما که دنبال معارف قرآنی هستید .

              این وبلاگ چون شما را دوست می دارد یک هدیه تقدیم میکند .

             امید واریم مورد قبول شما واقع شود وما را هم فراموش نکنید .

                           برای در یافت هدیه اینجا را کلیک کنید.

                                            از نظراتتون مارا بهره مند کنید.

                          انا لله وانا الیه راجعون

 رحلت علم فرزانه مرجع تقلید عزیزمان حضرت آیت الله تبریزی را به همه دوست داران مکتب اهل بیت تسلیت می گویم.

چرا تاعلماءدر قید حیاتند آنها رادر نمی یابیم واز محضرشان استفاده نمی کنیم.؟

چرا آنقدر غافل هستیم که اصلا وجود این مردان الهی رادر کنارمان احساس

نمی کنیم؟

اما امروز با شنیدن خبر رحلت این مرد خدا تمام بدنم لرزید. ای کاش فرصتی بود ویک بار دیگر ایشان را می دیدم .وصدای او را با آن لهجه شیرینش می شنیدم.

ولی افسوس که دیگر امکانش نیست.

بیایید تا هنوز بزرگانی مانند آیت لله تبریزی در اطرافمان داریم قدر آنها را بدانیم تا بعدا حسرت نخوریم.

نوع سوم: وحى به واسطه فرشته

          در این نوع ارتباط، فرشته از جانب خدا نازل مى شده و علوم و معارف الهى را به پیامبران او القا مى کرده است. واسطه در نزول قرآن، جبرئیل امین است که به محضر پیامبر شرف یاب مى شد و آیات قرآن را بر ایشان القا مى کرد.

امام صادق(علیه السلام)مى فرماید: «وقتى جبرئیل بر پیامبر نازل مى شد، مانند بنده در برابرش مى نشست و بدون اذن او وارد نمى شد.»

          حارث از پیامبر(صلى الله علیه وآله) پرسید: 

          «وحى چگونه بر شما نازل مى شود؟» حضرت فرمود: «گاهى صدایى را که شبیه صداى زنگ است، مى شنوم و برایم شدید است. وقتى این حالت برطرف مى شود آن چه را گفته در حافظه دارم و گاهى فرشته وحى به صورت مردى برایم ظاهر مى شود و با من سخن مى گوید و آن چه را گفته همه را ضبط مى کنم.»

نوع دوم: وحى از پس پرده

         خداى متعال در این نوع ارتباط، بدون وساطت فرشته با پیامبر سخن مى گوید. پیامبر نیز کلام خدا را مى شنود; ولى این کلام از جایى یا شیئى شنیده مى شود; همان گونه که خداى متعال با ایجاد صدایى در درخت با حضرت موسى(علیه السلام) سخن گفت:

          (فَلَمَّآ أَتَاهَا نُودِىَ مِن شَـطِىِ الْوَادِ الاَْیْمَنِ فِى الْبُقْعَةِ الْمُبَـرَکَةِ مِنَ الشَّجَرَةِ أَن یَـمُوسَى إِنِّى أَنَا اللَّهُ رَبُّ الْعَــلَمِینَ)^[1] وقتى موسى(علیه السلام) به آن آتش نزدیک شد، از جانب وادى ایمن در آن بارگاه مبارک از آن درخت ندا رسید که اى موسى! من خدا و پروردگار جهان هستم.

علامه طباطبائى مى نویسد:

          «در این نوع از وحى، واسطه اى وجود دارد که به نام حجاب معرفى شده; لیکن این واسطه سخن نمى گوید; بلکه صدا از ماوراى آن شنیده مى شود. ناگفته نماند که ماورا به معناى پشت سر نیست; بلکه به معناى خارج از شىء و محیط به آن است; چنان که قرآن مى فرماید: (وَ اللَّهُ مِن وَرَآئهِم مُّحِیطُم)^[2] و خدا از هر سو برایشان محیط است. 

ادامه دارد.....