از امام حسین (ع ) پرسیدند: یا ابن رسول الله روزگار را چگونه می گذرانی ؟ فرمودند:

روزگار را درحالتی می گذرانم که پرودگار بزرگ ناظر بر اعمال من است و آتش جهنم را

در پیش روی خود مشاهده می کنم . مرگ در تعقیب من است و از گیر حساب بازپسین

 رهایی ندارم و در گرو اعمال خویشتن می باشم . آنچه دلم بخواهد، نمی شود و

 قدرت دفع مکروهی از خویشتن ندارم . کارها در دست دیگری است ، اگر اراده کند

 عذابم فرماید و اگر بخواهد، مورد عفوم قرار می دهد. بنابر این کدام مسکین است که

از من درمانده تر باشد؟

                                                   بحار الانوار، ج 78، ص 116